Krom stokke is vir God bruikbaar

Op Kweekskool het die slim ooms altyd vir ons gesê God slaan 'n reguit hou met 'n skewe stok. Menende dat God ons kan gebruik ten spyte van wie ons is. Enigeen wat in die bediening is, sal kan getuig dat dit waar is. Veral in my nuutgevonde ontdekking van my eie perfeksionistiese neigings wat my terughou. Ek besef dat jy nie perfek hoef te wees om een vir God te werk en twee om bruikbaar te wees nie. Juis nie, want, sê Paulus, hoe swakker ons is, hoe meer kom God se krag na vore.

Die ander kant daarvan is natuurlik dat dit nooit enige verskoning vir ons is om nie ons beste te gee, uitmuntend te wees of swak verskonings te gebruik as ons nie ons beste gee nie. Paulus en Jakobus en dalk van die ander Bybelskrywers ook, is baie duidelik dat dié wat voorgaan en die Woord verkondig hoër geag word en aan strenger vereistes onderwerp word.

Met baie respek aan die slim ooms, wat hulle egter dikwels bedoel het met dat ons dikwels krom stokke is, is swak eksegese. Nou natuurlik, as 'n verantwoordelike teoloog en prediker, moet jou eksegese noukeurig en goed wees, maar 'n lewensopbouende en veranderende preek kom beslis nie van goeie eksegese alleen nie. Daarvan kan leeglopende kerke, Christene se lewens getuig wat nie 'n lewe van oorvloed reflekteer nie en "honger" Christene wat in tradisies en godsdiens vasval. En ek reflekteer nie op enige denominasie persei nie. Dit kan op enige plek gebeur.

Om met 'n krom-stok-mentaliteit te leef is ook nie heeltemal waar of aanvaarbaar nie. Dis genade om te besef God kan jou gebruik ten spyte van jouself, jou oomblikke, moeilike tye, selfs sonde, want dit is immers Sy Woord wat verkondig word, is nie 'n verskoning nie. Die krag lê in God se Woord, nie die boodskapper nie.

Die krag van 'n goeie, lewensveranderende, opbouende, uitsturende boodskap lê in 'n paar dinge. Eerstens, ja goeie eksegese. Maar nie akademies gedrewe kopkennis eksegese alleen nie. Dit ookk. Maar verder eksegese wat kom uit 'n wandel met God. 'n Sit met die Woord. Mediteer oor die Woord en met die Gees van God. Tweedens, die Gees. Wanneer Paulus praat oor waarmee ons bou, goud, klip of hout ens. (1 Kor.3:12), dan verstaan ek 'n deel van die 'ons' verantwoordelikheid is juis die hoeveelheid wat die Heilige Gees werk, in en deur ons. Van die voorbereiding tot by die lewering. Verder is dit belangrik dat die preek geleef is en geleef word. So dikwels preek ons 'n mooi en waar boodskap, maar dit het nog nie in ons eie lewens vergestalting gevind nie. Dan is dit maar net 'n mooi retoriek. 'n Goeie akademiese oefening.

Ek het weer vanoggend deel 3: Vuurgesifte denke lei tot keurige woorde, oor gepreek. En ek besef hoe staan ekself nog op die punt van die ysberg met die integrasie daarvan in my lewe. In alle opsigte. En dit spreek myself harder aan as enige hoorder. Walk the talk brother.

Gelukkig, wanneer die Woordverkondiging gepleeg word, is dit God se Woord wat NOOIT onverrigter sake terugkeer nie. Die boodskapper is dus nie die belangrikste element nie, want soms, net soms, of is dit altyd?, slaan God 'n baie reguit hou met baie krom stokke.